Hallo iedereen!

Wij zijn terug sinds vorige week, gezond en wel, en bovendien in het bezit van een nieuw Rwandees toeristenvisum. Dit werd zonder problemen uitgereikt door de Rwandese ambassade in Zuid-Afrika waar ze ons hartelijk hebben ontvangen, ondanks onze 'vreselijke' Belgische nationaliteit en waar ze mij een multiple entry visum voor 3 maanden hebben gegeven, zomaar, omdat ik het in mijn brief vriendelijk had gevraagd. Het leven kan toch soms gemakkelijk en aangenaam zijn. Wat een verschil met wat we de laatste weken in Rwanda hebben meegemaakt!

Zuid-Afrika is veel. Prachtig, afwisselend, zonnig, boeiend, hartelijk, beestig, rijk, arm, veilig, crimineel, en vooral een vraagteken.

Reeds lang stond Zuid-Afrika op mijn reizen-verlanglijstje, en dit voornamelijk door de prachtige en indrukwekkende natuurbeelden die je te zien krijgt op folders, posters, televisie, google afbeeldingen, ... Het land hadden we echter afgeschreven als bestemming wegens angstwekkende verhalen die de ronde doen over alleen reizende vrouwen die het slachtoffer worden van de gruwelijkste misdaden. Door mijn visum-probleem zagen we Zuid-Afrika echter meer en meer als bestemmings-optie, gezien het land relatief gemakkelijk te bereizen valt en aangezien het reizen er goedkoper is dan in vele andere Afrikaanse landen. Na het informeren bij familie en vrienden, en het lezen van prachtige reisverhalen, hebben we ons over de horrorverhalen heen gezet en besloten dit land te veroveren. En gelukkig maar!!!

De natuur in Zuid-Afrika is magnifiek en vooral zeer afwisselend: de prachtige savannes in Krüger National Park, de ruwe Drakensbergen, de wilde kust en de prachtige azuurblauwe zee langs de Garden Route en de omgeving van Kaapstad, de uitgestrekte wijngaarden rond Stellenbosch, de semi-woestijn in de kleine Karoo... Elke autorit bracht ons precies in een nieuw land met een compleet ander uitzicht, vegetatie, overheersende taal,...

We hebben enorm genoten van ons verblijf in Krüger National Park. Dit park is wellicht het bekendste wildlife national park van Zuid-Afrika en beslaat een oppervlakte van 2/3 van België. We hadden nooit gehad dat we zoveel plezier zouden beleven aan het rondrijden en ‘spotten' van dieren. Het grote voordeel aan dit park is dat je de meeste wegen met een gewone auto kan betreden, waardoor je geen georganiseerde tour hoeft te boeken en helemaal op je eigen tempo kan rondcruisen. De eerste dag waren we al in de wolken omdat we drie koppels leeuwen hadden ‘gespot'. Een kleine opmerking bij het ‘spotten': dit staat eigenlijk meestal gelijk aan het stoppen bij andere auto's die voor jou gespot hebben :-). De tweede dag kon ons geluk al helemaal niet meer op, dankzij het luipaard, véél olifanten, giraffen en zebra's, een mama en kindje neushoorn een een grote troep leeuwinnen met welpjes. Nu moeten we in alle eerlijkheid toegeven dat we af en toe toch ook wel bang waren. De troep leeuwinnen kwam echt in oorlogsformatie op onze auto af, wellicht omdat wij alleen waren en zij welpjes onder hun hoede hadden. Onderschat vooral nooit vrouwen, mens of dier, want ze zullen hun kinderen tegen elke prijs beschermen!We zijn toen mooi braaf achteruit blijven rijden (lees: Muriel reed met gierende banden in zigzag achteruit, zoals we van haar gewend zijn, terwijl ik alle clichés over flippende vrouwen - volgens Muriel toch - bevestigde en bijgevolg het foto-moment van ons leven heb laten voorbij gaan) tot er een aantal andere auto's langs kwamen, die initieel nogal lacherig reageerden, maar na enkele ogenblikken ons voorbeeld toch maar mooi volgden. Na enige tijd was de auto-overmacht wellicht te groot geworden, en gingen de leeuwen dan toch maar van de baan, zonder ons echter ook maar een ogenblik uit het oog te verliezen. Ook hadden we af en toe een bang hartje bij het zien van overstekende olifanten (remember het horrorverhaal over de geschifte olifant in Akagera?) en toen een neushoorn opeens zeer wild op een andere auto afliep. We sliepen in twee verschillende ‘rest camps' met prachtige uitzichten. In de eerste overnachtingsplaats (voor de mensen die er al geweest zijn, het gaat hier over ‘Lower Sabie') konden we bij zonsondergang genieten van een glaasje wijn en het schouwspel van een kudde olifanten die zich klaar maakten voor de nacht, en dit op een paar meter van ons terras.

Met een voldaan gevoel en een rugzak vol herinneringen (dit is erover hé?) hebben we Krüger achter ons gelaten en zijn we richting Drakensbergen vertrokken. In Drakensbergen zijn er oneindig veel mogelijkheden om te wandelen en kan je overnachten in hutten, grotten, je eigen tent... Na wat twijfelen, kozen we voor een dagwandeling naar het ‘amphitheatre' (voor mooie foto's raden we jullie google afbeeldingen aan, want de onze zijn wat mislukt door de mist) vanuit de Noordelijke Drakensbergen en voor de ‘Giants cup trail', een 5-daagse trekking vertrekkend in de Zuidelijk Drakensbergen. Beide opties waren prachtig! Wel werd onze wandelvreugde wat getemperd door de panische angst voor slangen. Er zijn namelijk een aantal zeer giftige slangen in Drakensbergen, waaronder de pufadder en de groene en zwarte mamba. Dankzij een zeer mooi verhaal over een bijna geamputeerd been na een slangenbeet door een pufadder, een dag voor we naar Zuid-Afrika zouden vertrekken, waren we toch wel zeer paranoia (hierbij worden de verhaalvertellers, M en S genaamd, hartelijk bedankt :-)). De Zuid-Afrikanen hebben ons goed uitgelachen met onze angst. ‘Wat, zijn er geen dodelijke slangen in Europa?', lachte de bankbediende in Pretoria. Alsof ze het over koeien had! Blijkbaar eist de bliksem jaarlijks meer doden dan de slangen. Onze focus lag dus compleet mis ;-) Uiteindelijk hebben we geen slangen gezien (of toch misschien ééntje, Muriel was ervan overtuigd dat het kleine geel-wit-gestreepte wormige geval met grote zekerheid een baby-slang was. Nu goed, misschien had ze wel gelijk, want zoals jullie allen weten, denkt zij ten slotte af te stammen van de vikings, en is haar overlevingsinstinct van ongekende grootte-orde). De Giants cup trail was zeer mooi en beschikt over redelijk goed uitgeruste hutten onderweg. Wel jammer dat je constant op dezelfde hoogte blijft en daardoor geen afwisseling hebt in vegetatie. Nog jammerderder was het feit dat we deze trekking alleen deden. Na een zeer angstige nacht alleen in de tweede hut, waar we onze deur met een stapelbed hadden gebarricadeerd, onze kookpot al tot toilet hadden omgedoopt (gelukkig zonder deze te moeten gebruiken) en waar we er bij elk geluid van overtuigd waren dat de overvallers al aan de deur stonden (dit vooral dankzij opnieuw horrorverhalen, deze keer van een Zuid-Afrikaan die ons pad had gekruist), hebben we besloten de tocht sneller af te breken.

Na Drakensbergen volgden de Wild Coast en de Garden route. Allebei prachtig! Vooral de weg (de R62) doorheen de ‘kleine karoo', een prachtig uitgestrekt semi-woestijn landschap en het Nationaal park ‘Tsitsikamma' waren zeker de moeite.

Tot slot volgden de prachtige wijnvelden ter hoogte van Stellenbosch en Franschhoek, en als finale bestemming hadden we Kaapstad en omgeving. Toppers hier waren de Tafelberg en het natuurpark ‘Kaap de goede hoop'. Na een eerdere golfsurfles in Chintsa, waren we van plan dit te herhalen in Muizenberg, een plaats bekend voor zijn golven, dicht bij Cape Town. Door het haaien-risico is deze les echter niet doorgegaan. De rode vlag hing uit in Muizenberg en Fish hoek nadat een haai was gesignaleerd. Grappig en bizar hoe je daar aan de kust borden vindt met een aantal regels om het risico op een ‘shark encounter' te verminderen. Tijdens ons verblijf lazen we in de krant dat een man zijn been was verloren na een shark attack. Waren het niet de slangen die ons angst aanjoegen, dan waren het wel de haaien! Wat zijn we blij met een landje zoals België waar geen gevaarlijke dieren rondlopen of -zwemmen!

Onze reisgezel was een ruime toyota corolla, die binnen de kortste keren was omgetoverd tot stort en wasserette. Nat wasgoed versierde onze zetels en dashboard dagelijks. Dat wassen dagelijks nodig was, bleek al snel, gezien er na een paar dagen slechts twee van mijn onderbroeken overbleven (waarvan eigenlijk één totaal nutteloos was gezien de gaten-oppervlakte groter was dan de lap stof zelf, gelukkig kreeg ik van mijn immer gulle vrouw nieuwe onderbroekjes op het einde van de reis). We hebben de hele weg van Pretoria tot aan Cape Town, toch goed voor zo'n 5000km, gereden. In het terugkeren hebben we een vlucht genomen van Cape Town tot Johannesburg. De wegen in Zuid-Afrika zijn uitstekend (op de paar potholes in het oosten van het land na) en het rijden ging zeer vlot, mede door de prachtige uitzichten onderweg en onze schitterde begeleidende Zuid-Afrikaanse CD. Het links rijden was in het begin wat wennen. Voor Muriel bleef het echter wennen ;-) (sorry schat!) met af en toe wat rechts rijden en het blijven richting aangeven met de ruitenwissers in plaats van de pinkers J. Ondanks het zeer hoge verkeersongevallen-mortaliteitscijfer in Zuid-Afrika waren we eigenlijk vooral getuige van hoffelijke chauffeurs. Zo zal de auto voor je op de pechstrook rijden als je wenst in te halen of doe je hetzelfde omgekeerd. Dit maneuver wordt steeds bedankt met het flikkeren van de lichten. Op een kruispunt geldt het principe ‘first comes, first serves'. Dit werkt verbazingwekkend goed! Zouden ze in Rwanda ook eens moeten proberen. Onze CD met Zuid-Afrikaanse hits was onze trouwe vriend tijdens de vele uren in de auto. Op het einde brulden we de teksten mee, of wat we dachten dat de teksten waren en hadden we een eigen vertaling gevonden voor de vaak bizarre teksten. Onze favourit was ongetwijfeld ‘Loslappie' van Kurt Darren. Luidkeels zongen we mee met Kurt!

‘O ek wil huistoe gaan na mamma toe
Die rivier is vol my trane rol
‘n Bokkie wat vanaand by my wil lê
Sy kan maar Iê, ek is 'n loslappie

Ek wens ek het vlerke soos ‘n engeltjie
Dan vlieg ek deur die tronk se tralies heen
Dan vlieg ek na die arms van my moeder
En daar sal ek bly tot die dood'

(lê= liggen, loslappie= iemand die met iedereen in bed zou kruipen, bokkie= schatje, beide geslachten)

Baie mooie musiek! Als de tijd en interesse er zijn, moet je dit zeker eens beluisteren op youtube!

Zuid-Afrikanen zijn blijkbaar zot van schlagers, de rekken van de muziekwinkels liggen er vol van. Goed nieuws trouwens voor onze vlaamse zangers/essen, zo is Dana Winners bijvoorbeeld superhot bij de oudere populatie in Zuid-Afrika :-)

En dat brengt ons bij het Zuid-Afrikaans dat we meer en meer hoorden richting Kaapstad. Wat een schitterende taal is dit! Als de taal traag wordt gesproken, is het mogelijk bijna alles te verstaan. Grappig hoe je in een ander continent de straatnamen, richtingaanwijzers, borden met regels,... verstaat.

Dat leidt ons dan weer naar de inwoners van het land. De Zuid-Afrikanen zijn zeer hartelijk en vriendelijk. Zowel blank als zwart. De eerste dag in Pretoria vroeg de zwarte bankbediende (een man) waarom we naar Zuid-Afrika kwamen voor een Rwandees visum. Na mijn vage ontwijkende uitleg te hebben aanhoord, en ons even te hebben aangekeken, repliceerde hij: ‘ah jullie zijn een koppel'. We vielen bijna achterover. Ondenkbaar in Rwanda.

Bij de blanke Zuid-Afrikaan hoor je heel wat negatieve verhalen over hun zwarte landgenoot. Op zich racistisch maar wij kunnen daar niet over oordelen. Als je huis verschillende keren is leeg geroofd, je auto is gestolen, je werkt en belastingen betaalt voor al die miljoenen mensen die werkloos zijn, dan denk je waarschijnlijk anders, neen? Als we één iets geleerd hebben, is het dat er een bijzonder moeilijke relatie is tussen zwart en blank in Zuid-Afrika. De meeste zwarten wonen in townships. De blanken wonen uiteraard in residentiële buurten. Het contrast kan niet groter. De armoede niet erger. Er is langs beide kanten ‘racisme'. De zwarten willen terug wat van hen is. Begrijpelijk na dergelijke geschiedenis. Maar de blanke hoort ook thuis in Zuid-Afrika. Het land behoort toe aan mensen van totaal verschillende origine, maar toch zijn ze allemaal Zuid-Afrikanen. Moeilijk.

Om op de negatieve verhalen terug te komen: de criminaliteit is er wel degelijk aanwezig, getuige de kranten en het nieuws, maar daar hebben wij niets van gemerkt. 99% van de criminaliteit zou plaatsvinden in de ‘townships' en daar kom je als toerist eigenlijk niet. Wel hebben we ons uiteraard aan een paar basis-regels gehouden zoals het niet op straat komen na zonsondergang indien dit wordt geadviseerd (zoals in Pretoria in bepaalde buurten), het trachten bereiken van onze bestemming voor donker, het niet laten slingeren van kostbare zaken in de auto, het niet openlijk dragen van kostbare juwelen (niet dat dit zowiezo al een optie zou zijn :-))... Met veel medelijden lieten we trouwens altijd de vele liftende vrouwen langs de weg staan. We konden ons zeer moeilijk voorstellen dat zij, natgeregend en met een zogende baby op de schoot, een zeer groot gevaar zouden vormen voor onze veiligheid. Maar we mochten geen lifters meenemen, nooit nooit nooit, zo werd ons meermaals op het hart gedrukt. Tja... misschien terecht... maar toch voelde het soms wat aan als een sterk gecultiveerde angst... Maar goed, zoals gezegd, wij waren maar toeristen, dus we kunnen ons misschien geen volledig beeld vormen van de realiteit.

En hierbij komen we aan het einde van ons reisverslag...

Zuid-Afrika is een absolute aanrader. Het land heeft heel wat te bieden, en dit aan een (voor Afrika) redelijke prijs en op een aangename en toegankelijke manier. Wel hoorden we van vele reizigers ter plaatse dat ze in Zuid-Afrika het ‘Afrika-gevoel' misten. Voor ons was een uitsgestrekt savanne-landschap met olifanten en leeuwen nochtans zeer Afrikaans aanvoelend. Maar we verstaan wel wat andere mensen bedoelen. Het gevoel ondergedompeld te zijn in Afrika, rondrijden met de brommer door typisch Afrikaanse wijken, getuige zijn van de bedrijvigheid en chaos, overal en altijd aangestaard worden, ge-muzungu'd worden door kindjes... Dat heb je niet in Zuid-Afrika. Maar wel in Rwanda. Een mens zou er bijna nostalgisch van worden.

Voor de mensen smachtend naar nog meer leesvoer of voor de geïnteresseerden, volgen hier wat tips ivm reizen in Zuid Afrika en ons gedetailleerd reisverslag.

Tips:

• Wij hebben een auto gehuurd bij ‘Sunny Cars'. Er is een groot aanbod aan verhuurbedrijven in Zuid-Afrika. Bij alle maatschappijen zul je min of meer dezelfde tarieven en voorwaarden vinden. Wij kozen voor ‘Sunny Cars' na het lezen van heel wat positieve commentaar in verschillende reisverslagen op de site http://www.wegwijzer.be/. Wij betaalden 700 euro voor 3,5 weken inclusief een GPS, all in verzekering en tweede chauffeur. Wij kregen hiervoor een prachtig witte toyota corolla. De wegen in Zuid-Afrika zijn zeer goed en meestal in perfecte staat. In het Oosten van het land zijn er wel af en toe grote ‘potholes' maar die staan goed aangekondigd. Houd bij het uitrekenen van de afstanden rekening met wegenwerken, vooral in het oosten van het land. Over het algemeen heb je geen 4x4 nodig om in Zuid Afrika rond te rijden. Slechts een paar keer belandden wij op een gravel road in slechte staat. Enkel voor de Sani-pass, een aantal delen van de ‘Wild Coast' en bepaalde Nationale Parken heb je een 4x4 nodig. Krüger bijvoorbeeld was perfect te doen met een gewone auto.
• Het is absoluut niet nodig om voor een georganiseerde reis te kiezen. Zuid-Afrika kan je perfect alleen doen! Tenzij je uiteraard kiest voor het gemak van een organisatie, dat is iets anders.
• Wellicht onze belangrijkste tip luidt ‘laat je niet afschrikken door alle horrorverhalen ivm de criminaliteit in Zuid-Afrika'. Zowiezo is er weinig kans om hiermee in aanraking te komen als je je niet temidden van de townships gaat begeven. En het overige risico reduceer je door je gezond verstand te gebruiken en de adviezen van de lokalen in acht te nemen.
• Wij zouden dagwandelingen (of tweedaagse tochten) aanraden in Drakensbergen, en geen langere tochten, gezien je al na enkele honderden meters stappen omgeven bent door mooie natuur, en gezien meerdaagse tochten niet echt een meerwaarde hebben (doordat het niet mogelijk is om enkele duizenden meters te stijgen en op die manier in een totaal ander landschap terecht te komen zoals bijvoorbeeld in ons voor eeuwig en altijd lievelingsland NEPAL).
• Een tent meenemen kan handig zijn. In bijna elke lodge/guesthouse bestaat er ook de mogelijkheid om te kamperen. Zo ben je dus altijd van een slaapplaats verzekerd, wat wel handig is als je niet van het op-voorhand-hotels-boeken-type bent. Overal waar we toekwamen, was wel nog slaapplaats vrij, maar soms enkel in een dorm. En wij zijn dan weer absoluut niet van het dorm-type:-) Er zijn ook altijd volledig uitgeruste keukens ter beschikking. Een tent is zowiezo wel handig als je van plan bent om in de bergen te trekken.

Reisverslag:

14/09/2011: Vlucht Kigali-Johannesburg. Nacht in Pretoria.

15/09/2011: Pretoria & aanvraag Rwandees visum indienen.

16/09/2011: Rit naar Sabie.

17/09/2011: Daguitstap naar Blyde river canyon langs de panoramaroute, vanuit Sabie.

18/09/2011: Rit naar Krüger National park, via ‘Numbi gate', overnachting in ‘Lower Sabie'.

19/09/2011: Dag in Kruger National park, overnachting in ‘Olifants rest camp'.

20/09/2011: Krüger verlaten via de ‘Phalaborwa gate', rit naar ‘Nelspruit'.

21/09/2011: Rit naar het Noorden van Drakensbergen. Overnachting in ‘Amphitheatre Backpackers' dichtbij Bergville.

22/09/2011: Dagwandeling naar het ‘Amphitheatre'.

23/09/2011: Rit naar Zuidelijk Drakensbergen. Nacht in ‘Sani Lodge' in Underberg.

24/09/2011: Start ‘Giants cup trail'.

25/09/2011: Lange dag. Dag 2+3 van de Giants cup trail gecombineerd.

26/09/2011: Dag 4 van de trail gewandeld. Ons laten ophalen in ‘Garden Castle'. Nacht in ‘Sani Lodge' in Underberg.

27/09/2011: Gelift naar de ‘Sani Pass'. Nacht in Underberg.

28/09/2011: Rit naar de Wild Coast. Geslapen in Chintsa.

29/09/2011: Golfsurfles in Chintsa.

30/09/2011: Rit naar Jeffrey's Bay. Onderweg lunch in Grahamstown.

1/10/2011: Sandboarden in Jeffrey's Bay.

2/10/2011: Door regen vertrokken naar Nature's Valley. Geslapen in ‘Wild spirit lodge'.

3/10/2011: Dagwandeling in Tsitsikamma NP (eerste dag van de bekende ‘ottertrail', vanuit ‘River's mouth'. Nadien doorgereden via Knysna en Wilderness naar Oudtshoorn.

4/10/2011: Via de prachtige R62 in de ‘Kleine Karoo', met tussenstoppen in Calitzdorp en Montagu, doorgereden naar Stellenbosch.

5/10/2011: Wine Estates verkend en wijnproeverij met fiets en auto. Nacht in Stellenbosch.

6/10/2011: Museum en stad Stellenbosch bezocht. Rit via Franschoek en wijnproeverij, naar Kaapstad. Bij zonsondergang naar de Tafelberg.

7/10/2011: Verkennen van Kaapstad (Waterfront, district 6 museum), Rit en tussenstoppen langs de kust, vanaf Sea point, langs Clifton, Camps Bay, Hout Bay, via Chapman's peak, Noordhoek naar Kommetjie. Daar geslapen.

8/10/2011: Surfles niet doorgegaan wegens haai-risico. Verkennen van Simon's town, boulder's beach met African pinguins, naar ‘Cape of Good hope nature reserve'. Geslapen in Kommetjie.

9/10/2011: Via Kalkbay naar Hermanus gereden voor whale watching. Nacht in noorden van Cape town.

10/10/2011: Vlucht naar Johannesburg.

11/10/2011: Rwandees visum afhalen + shoppen.

12/10/2011: Vlucht Kigali.

Heel veel kusjes!

Meerle