Hallo iedereen!

Een laatste berichtje op onze blog - zijn jullie er evenveel het hart van in als wijzelf?

Na onze tempeltochten in Siem Reap, namen we een zoveelste bus naar Sihanoukville, onze uitvalsbasis voor een duiktripje.

Sihanoukville zelf stelde bitter weinig voor (lees: marginale toeristen zonder flauw benulover het land waarin ze vertoeven, veroveren na Ibiza nu ook Cambodja).

Na een hele dag duiktheorieles, gegeven dooreen klein beetje geschifte Waalse landgenoot, namen we de volgende dag een boot naar Koh Rong, het eiland waar we 4 dagen verbleven en ondertussen ons Padi Open Water Diploma behaalden.We hadden vorig jaar in Griekenland reeds een Padi ScubaDiploma behaald, maar kozen ervoor om terug van nulaf aante beginnen (gezien duiken nu eenmaal niet iets is wat we dagelijks doen). Achteraf gezien was dat misschien niet nodig geweest.EenOpen Water Diploma behalen houdt in dat je, na het maken van een theoretisch examen,een hele reeks oefeningen moet doen onder water (masker verliezen, zuurstof verliezen, materiaal af en aan doen onder water, buddy in nood helpen (Meerle is elkaars buddy ;-)),dieoefeningen gebeuren eerst in ondiep water, en nadienopnieuw tijdens 4 duiken op zee. Verder kijk je ook naar mooie gekleurde visjes en stek je jezelf met een zee-egel omdat je leraar per se wil dat je heel erg dicht bij het onderwaterleven komt (en wij ons net iets minder gemakkelijk stil kunnen houden onder water). Onze duikleraar voor de praktijk was een schattig Spaantjemet zeer veel vrouwelijke gevoelens - hij wilde constant bevestigd zien dat we hem en de les leuk vonden -voor we de laatste duik deden, vroeg hij ons om aub eens te lachen onder water ipv zo serieus te kijken (wij zijn serieuze mensen wat wil je ;-)) dus hebben we dan maarhet velezeewater in masker en mondstuk getrotseerd om toch maar mooi te lachen naar onze gevoelige zuiderse leraar - zo vind je ze niet in Belgenland ;-))

In theorie mogen we nu alleen duiken (nooit gans alleen, altijd met de buddy natuurlijk), maar dat gaan we nog niet doen, zo'n Spaan in de buurt geeft wel een veilig gevoel :-)

Het eiland zelf was zalig, met slechts enkele houten bungalows (deze moet je delen met 1 of meerdere padden-vriendjes en spinnen van rather big kaliber), en verder alleen maar wit zand, helder water, kokosnoten en jungle met slangen en schorpioenen die we gelukkig niet tegen kwamen. Geen toeristen, geen lawaai, geen tuktuks, ... een (gelukkig) nog onontdekt paradijs!

Volledig ontspannen namen we de bus naar Bangkok (bus 1 naar bus 2 naar minibus 3 naar minibus 4 enzovoort wachten hier wachten daar geen uitleg enzovoort - u begrijpt - onze volledige onstpanningsgraad was weer wat gezakt na 12 uren :-)).

Hier in Bangkok brengen we 4 dagen heel ontspannen door, af en toe een tempel, een boottocht, wandelingen door verschillende buurten, shoppen, zwembad, nog wat meer shoppen voor de laatste kerstcadeautjes, ...
Bangkok zelf is vriendelijk, arrogant,mooi, lelijk, rijk, arm, oud, hypermodern, gezellig, vol walgelijk sextoerisme - na 3 maanden hier in Azie kunnen we maar met moeite meer de neiging onderdrukken om elke oude Westerse man aanpappend met een piepjong Aziatisch meisje op zijnstomme kopte slaan.

Op Kerstavond aten we lekkere PIZZA (daar kan je nooit mis mee doen nietwaar) en gingen we naar een superdeluxe cinema in het rijkere gedeelte van Bangkok. Kerstdag zelf vulden we met het kopen vancadeautjes voor onze dierbare uitgebreide familie :-)Gelukkig konden we toch een beetje van de kerstsfeer genieten door de alomtegenwoordige kerstbomen en slingers in de straten en restaurants - weliswaar was het hier redelijk sneeuwvrij.

Op 28 december (morgen dus) nemen we een vlucht naar Abu Dabi - en van daaruit vliegen we door naar Brussel - om daar op 29 december aan te komen.
Na de wat alarmerende berichten over gesloten luchthavens van de voorbije dagen, vreesden we Oudejaar te zullen moeten doorbrengen met een sluier op ons hoofd in de gezellige Emiraten, maarvoorlopig ziet het er naar uit dat we wel thuis geraken :-)

Onze reis is nu echt afgelopen. Dit was voor ons allebei een droom dieis uitgekomen. Het was prachtig, leerrijk, romantisch, genieten, soms vermoeiend,ontspannend,af en toestresserend, lekker alhoewel soms te gekruid of overkookt, 40 graden tot min 20, en nog zoveel meer...
Maar na 3 maanden vinden we het toch ook wel tijd om naar huis te gaan, en onze familie en vrienden terug te zien en goed vast te pakken!!
Bedankt om onze blog te volgen en heel erg bedankt voor jullie reacties! Hopelijk zijn jullie de volgende keer weer op post tijdens onze volgende 3 maanden Ijsland-Noorwegen-Lapland trekking, maar eerst zeer veel geld sparen (en bedelen kan ook wel eigenlijk na 3 maanden Azie nietwaar ;-) - ons rekeningnummer is ...) of misschien lezen jullie ons terug tijdens onze werkreis in l'Afrique, u ziet, onze toekomst is nog niet helemaal duidelijk, werken, reizen,werken, reizen,... wat verkiezen we?

Vele kusjes
Meerle