Hallo iedereen!

Hier zijn we weer met nieuwe verhaaltjes. We starten met de beestjes ...

De panda's zijn 1 van de belangrijkste toeristische attracties van Chengdu, de hoofdstad van Sichuan, en dit is te merken van zodra we aan de taxirit beginnen aan de luchthaven. Deze mooie beren lachen je toe vanop sigarettenverpakkingen, dassen, mutsen,... je kan het zo gek niet bedenken of er werd een souvenir gemaakt met deze panda op.
Wij hebben deze beren een bezoek gebracht in de 'Giant Panda Breeding Research Base' te Chengdu. Deze attractie doet gelukkig niet zoo-achtig aan, nergens bespeurden we traliesen of hokken, in tegendeel deze panda's verblijven in relatief grote open ruimtes, afgeschermd met houten hekkens of lage muren.
Eerst en vooral enkele gegevens over de panda:
- Panda's zijn endemisch in China; er zijn er nog een 1500tal die in het wild leven in de provincie Sichuan
- Hun wit-zwart kleuren dienen als camouflage in de sneeuw (ze leven in de bergen)
- Panda's zijn beren en waren oorspronkelijk ook carnivoren maar ze hebben zichdoor de jaren heen aangepast aan een dieet van bamboo om te overleven (wegens een gebrek aan vlees)
- Hierdoor hebben ze een soort duim ontwikkeld wat het hen mogelijk maakt met 1 hand bamboo te eten (andere beren zoudende bamboostengelstussen hun 2 poten moeten vast houden)
- In het pandamuseum werd ons uitgelegd waarom de panda zich niet gemakkelijk voortplant: dit wegens een kleine penis bij de man en een lange vagina bij de vrouw
- Als een panda bevalt van een tweeling, overleeft er slecht 1 panda'tje, het andere wordt ofwel verwaarloosd ofwel dood geplet door de mama, omdat ze slechts voor eentje kan zorgen. Zo'n baby is enorm klein en kaal en heeft veel zorgen nodig. De mama moet gedurende de eerste maanden de baby constant warm houden. Het zou zelfs zoveel zorg vragen dat de mama de eerste maanden nauwelijks meer eet en voor zichzelf zorgt. Van moederliefde gesproken!

Omdat deze beren met uitsterven zijn bedreigd, werd een research base gesticht (met internationale samenwerking) waar panda's met behulp van IVF worden voortgepland (nadat bleek dat natuurlijke voortplanting niet succesvol was).
Omdat de panda's op een weinig kalorie-rijke maaltijd als bamboo leven, kunnen ze bijgevolg niet erg actief zijn en dit is ook te merken. De eerste uren van de dag eten ze, maar eens ze genoeg gegeten hebben, vallen ze in slaap en dit blijft hun enige activiteit tot de volgende morgen.
De panda's waren echt enorm snoezig, we zouden er wel uren naar kunnen blijven kijken. Jammer genoeg zijn onze foto's bijna allemaal wazig doordat ze bewogen (niet zo'n goede camera dan toch). We hebben ook 5 baby's gezien maar van hen was het strict verboden foto's te nemen. Jammer!

Chengdu zelf is een grote stad en is niet zo de moeite waard maar is een perfecte uitvalsbasis voor onze uitstapjes in deze provincie.

Zoals we in onze vorige mail vermeldden, wilden we ook graag het'Nationaal ParkJiuzhaigou' bezoeken.
Onze busrit van Chengdu daarheen is goed verlopen. De weg was in zeer goede staat en dankzij de chauffeur die dacht Keanu te spelen in het derde vervolg van 'Speed' arriveerden we er na 9u ipv 12u. Toen we de bus uitstapten echter, zagen we het 1 en het ander. De grond was bezaaid met de al gekende noodle potten (die als ontbijt waren verorberd door onze medereizigers), allerlei zakjes met raar uitziend eten, kloddertjes slijm en spuugsel (ze zijn nog erger dan de Indiers) en jaja ook een bergje braaksel (raar dat dit zonder commentaar is gebeurd van de passagier ernaast, het zou ons moeten overkomen, ik zouom een andere plaats smeken of ook een beetje overgeven). Onze medereiziger was dus blijkbaar ook niet gewend aanKeanu's rijstijl :-)

Nu de natuur...
Laat mij eerst even uitweiden over de verscheidene mogelijke definities van een 'Nationaal Park'.

In Europa verstaan we onder een 'Nationaal Park' meestal: een prachtig natuurlandschap, dat ongerept moet blijven voor deze en toekomstige generaties. Een plek waar geen gemotoriseerd vervoer is toegestaan, waar bordjes aan de ingang hangen waarop staat: 'Gelieve uw rommel niet in de natuur te gooien en daarmee het uitzicht en de toekomst van dit natuurschoon te verpesten'. Een plek ook, waar je dagen en weken kan wandelen, zonder een andere ziel tegen te komen, en indien je dan toch een ziel tegen komt, dan op zijn minst een gelijkgestemde ziel.

In China is de definitie van een 'Nationaal Park' een ietsiepietsie verschillend. Een 'Nationaal Park' kan namelijk, zoals alles in China, geconstrueerd worden, en wel inzes stappen.
Stap 1: Je zoekt een prachtig natuurlandschap (tot hier is de definitie gelijklopend nietwaar :-))
Stap 2: Je kijkt welke geasfalteerde weg het dichtst in de buurt ligt, en je privatiseert daar een zo groot mogelijk stuk van. Dat betekent dat je eigenlijk ongeveer elke weg behalve de hoofdweg die leidt naar bijvoorbeeld de plaatselijke luchthaven kan privatiseren. Heb je de pech dat jij woont aan die weg, ja kijk, dan heb je dus gewoon pech, het leven kan niet altijd mooi zijn nietwaar?
Stap 3: Je zet de mensen die in de dorpen wonen aan die weg in jouw toekomstig nationaal park gewoon uit hun dorp. Of beter nog, je zet de meesten uit hun dorp, en als je echt geniaal bent, dan bewaar je een vijftal dorpjes, liefst bewoond door inwoners van een minderheidsgroep (bijvoorbeeld enkele tibetanen), je verbiedt hen verder te doen wat ze tevoren deden om in hun levensonderheid te voorzien, zoals jagen op herten of groensels kweken in de hof, en je verplicht hen vanaf nu souvenirshops te openen en dag in dag uit in traditionele kledij rond te paraderen terwijl ze brol verkopen.
Stap 4: Je verlengt de geasfalteerde weg nog wat doorheen de bergen en langs de meren, en je zorgt ervoor dat je minstens 2 transportmogelijkheden hebt op die weg, en dat die 2 transportmogelijkheden ook de enige toegelaten vormen zijn. Een bus gevolgd door een elektrisch treintje is een goede optie. Het spreekt voor zich dat niet-gemotoriseerd verkeer wordt verboden op die weg. Uiteraard ben je van plan om iedereen diep in de sacoche te laten tasten voor elk van de transportvormen.
Stap 5: Je legt houten paden aan doorheen het park, en sluit vervolgens drie kwart van die paden af zodat het allemaal wat overzichtelijk blijft.
Stap 6: Je koopt de minister van toerisme om en laat vanaf nu elk reisbureau verplichten jouw 'Nationaal Park' in zijn toeristische highlights op te nemen.

Geen 1 vergelijking zonder een 2de nietwaar?

Ok, laat ons nu eens een Europese 'Nationaal Park'-ganger vergelijken met een Chinese 'Nationaal Park'-ganger.

De Europese versie is een man of vrouw die houdt van alles waar geen mens iets aan veranderd heeft, van wandelen om te wandelen, van inspanning als ontspanning, van de uitdaging puur voor de uitdaging, van de rust en de stilte slechts onderbroken door een kabbelende beek of een fluitende vogel (nu worden we ietwat melig nietwaar? :-))
De Chinese versie is een reusachtige groep mannen en vrouwen, die in toerbussen worden aangevoerd als vee, die als hordes wilde dieren springen op de verkopers van prullaria aan de ingang van het park, hun geld naar die verkopers hun hoofd slingeren om toch maar zeker niet onder te doen voor de medemens, die vervolgens roepend en schreeuwend op de volgende bus (de park-bus, remember) springen, elkaar alweer verdringend om een goede zitplaats te bemachtigen, daar in die bus blijven roepen en schreeuwen, ondertussen noodles als ontbijt etend en de helft uitspuwend, tot ze uiteindelijk aan de eerste bezienswaardigheid komen die het park aanbiedt, waar ze elkaar massaal vertrappelen om uit de bus te geraken, de noodles over hun gezicht hangend, waarna ze flits flits flits flits een tiental fotos trekken om dan snel naar het volgende highlight te rijden, zodat het vorige spektakel zich kan herhalen, en dit gedurende een uur of vier, waarna ze met z'n allen terug het park verlaten, om wellicht lustig naar het volgende 'Nationaal Park' te rijden.

Met een softe versie van dit verhaal als voorkennis, besloten wij 'Jiuzhaigou National Park' te bezoeken. Dit 'Nationaal Park' staat gekend als het mooiste van China.
We stonden dan ook vanaf het openingsuur om 7u 's morgens ongeduldig te trappelen om het natuurschoon met onze eigen ogen te bewonderen. Gezien het vroege uur, waren we alle toerbussen voor, en konden we snel met behulp van het verplichte nafteverbruikende vervoermiddel het hart van het park bereiken, samen met nog een paar Chinese enkelingen. Uiteraard (zie vorige tekst) waren we de enigen die na het uitstappen besloten om ons op de mooie houten paadjes te wagen, en doorheen het prachtige groen te wandelen. We leken wel binnen te stappen in een sprookje! Nadat we over, respectievelijk onder, enkele afsluitingen waren gekropen (een mens betaalt geen toegangsgeld om de pas afgesneden te worden nietwaar), kwamen we zo mogelijk nog meer feerieke taferelen tegen: turkooisen meren, klaterende watervallen, prachtige herfstkleuren, en dit alles gedurende 80 procent van de tijd in alle rust en stilte, kortom, 'Jiuzhaigou' was zijn naam als mooiste Nationaal Park van China meer dan waard!
We wilden de volgende dag graag een deel van de vallei bezoeken dat nog niet toeristisch was uitgebaat, maar nadat we navraag hadden gedaan bij de 'Dienst voor Toerisme' en daar een antwoord hadden gekregen dat klonk als 'Tshi sheng tsha shang toettoet blabla', gingen we zelf op zoek naar het pad dat toegang zou bieden aan de betreffende vallei. Op onze zoektocht zagen we voorwaar een man met een wit in plaats van een geel gezicht (je komt er hier niet te veel tegen :-)), geheimdoend bij een auto samen met enkele Chinezen (negeren dus die handel, we wilden vooral niet te midden van een drugsdeal of zo belanden), maar de witte man sprak ons aan en wilde graag weten wat wij daar kwamen doen, gezien we blijkbaar in plaats van in de eenzame vallei in de achtertuin van zijn huis waren beland :-)). De witte man, laat ons hem voor het gemak bij zijn naam zijnde Josh noemen, bleek een Amerikaanse wetenschapper te zijn die samen met zijn vrouw en ook wetenschapper werkzaam was in het 'Nationaal Park'. We werden uitgenodigd om Tibetaans te gaan eten (altijd leuk eens iets anders dan rijst of noedels voorgeschoteld te krijgen), en kregen van hen te horen dat er in de buurt nog een pareltje te vinden was, 'Fairy Pond' genaamd, een pas geopend 'Nationaal Park', waarheen toeristen nog niet de weg hadden gevonden. We besloten de volgende dag met een taxi daarheen te rijden. Nadat we nadien weer met een busje over een geprivatiseerde weg waren gereden, over een prachtige besneeuwde pas op 4000 meter, kwamen we in een landschap terecht dat we tevoren enkel op postkaarten hadden gezien. Tientallen kleine meertjes, overlopend in elkaar, onbeschrijflijk rustgevend, bevroren watervalletjes, helemaal anders dan wat we de dag ervoor hadden gezien, maar zeker even mooi! Uiteraard klommen we weer over enkele omheiningen, waarna we na een tijdje tussen de grazende yaks terechtkwamen, maar na we tussen de bomen nogal rare geluiden hadden gehoord, en ons herinnerden dat er in bepaalde delen van deze bossen en bergen toch nog regelmatig wolven worden gesignaliseerd, besloten we toch maar terug te keren naar de andere kant van de omheiningen :-)) Vooral dierenliefhebber Veerle blijkt een waar muisje te zijn als het op beestjes aankomt :-)
Gezien de bus volzet was, bleven we hier nog een dagje langer, en gingen we wandelen in de bossen langs verborgen paadjes waarvaneen medewerkster van onze guesthouse ons vriendelijk het startpunt toonde.

Tot slot nog een kort stukje over onze vriendjes hier.

Met de Amerikanen waarover Muriel het reeds had, hadden we een gezellige Tibetaanse avond. Zij vertelden ons over het leven in China en de moeilijkheden hiervan. De vrouw vertelde ons dat het heel moeilijk was om Chinese vrienden te maken. Ze vertelde dat de contacten heel oppervlakkig waren wegens weinig raakpunten met de Chinese vrouwen. Eigenlijk hadden ze maar 1 gezin met wie ze het goed konden vinden. Voor mannen, vermoedde ze, zou dit gemakkelijker moeten verlopen gezien de meeste vrouwen meteen sociaal komen doen tegen hen (iedereen zou een Westerse man willen).
Dit koppel woont in een flat die hen gratis ter beschikking wordt gesteld, gezien de vrouw (we zijn haar naam vergeten of hebben deze eigenlijk nooit geweten, ze sprak een beetje snel en op die momenten knikten Muriel en ik gewoon van ja, ik veronderstelde dat Muriel de naam had begrepen maar neen dus) daar een post-doc onderzoek deed ikv haar geologie-studies.
Omdat deze woonst gratis is, hebben ze hier dan ook niet veel over te zeggen. Zo kregen ze -na een reisje elders in China- bij thuiskomt twee Chinese vrouwelijke huisgenoten cadeau. Zij palmden meteen elk een slaapkamer in (logisch) maar ook de bad- en woonkamer. Josh kloeg erover dat de badkamervloer altijd vol lag met lange zwarte haren. Ondanks het hebben van een douche en bad, wasten deze vrouwen hun haar in het midden van de badkamer met een emmer water. Het ergste vonden ze het geslachte gerookte varken dat weken in hun frigo heeft doorgebracht. Zo lag de helft van de kop op 1 van de rekjes. Omdat er niets meer extra in de frigo kon, vroegen ze of dit varken elders kon, en zo komt het dat deze kop nu op een krantenpapiertje in de living ligt... De ouders van de vrouw hebben op een matje naast deze kop moeten slapen, toen ze recent op bezoek kwamen.
Andere verhalen die ze vertelden, zullen we niet neerschrijven op deze blog (we zouden niet willen dat Belgie opeens problemen krijgt met China omwille van twee Belgische toeristjes).
Verder hebben we ook nog Lance, een Australier die we tijdensonze laatste dagen in Kathmanduhebben leren kennen. Hij reist gedurende een jaar in het Midden-Oosten en Azie. Hij was echt grappig, hij bereidde nooit iets voor en had al veel stommiteiten meegemaakt tijdens zijn reis. Zo was hij na 6 grote pinten in Kathmandu op het idee gekomen om wat aan sightseeing te doen. In dronken toestand vroeg hij een riksha hem naar een bekende tempel (monkey tempel waar we het in de eerste schrijfsels over hadden) te brengen. Deze riksha meneer bracht hem naar een klein stoepatje zoals er zoveel zijn in Kathmandu. Lance, ietwat ontgoocheld maar toch in de wolken wegens zijn beschonken toestand, nam een hele reeks foto's. De volgende dag dacht hij in nuchtere toestand nog eens naar de tempel te gaan alwaar hij ontdekte de vorige avond te zijn bedrogen. Waarschijnlijk was dit hem meerdere keren voorgevallen.

Ziezo. Voldoende voor vandaag wellicht!

Veel groetjes en kusjes aan iedereen!

Meerle


PS
1. We hadden gehoopt wat filmpjes van de panda's op facebook te plaatsen voor Matthias, Annakin en Luka maar blijkbaar is facebook verboden in China. Dit past in het kader van het beperken van individuele vrijheden en meningen. Ook zijn de meeste blogs in China geblokkeerd. De onze tot nu toe niet, vermoedelijk wegens de Nederlandse benaming. Misschien komt hier snel verandering in... ;-)

2. Zoals jullie wellicht al hebben vernomen in het nieuws, zijn er spijtig genoeg overal in Zuid-Oost Azie overstromingen. In Thailand is het al niet beter. We zullen dus onze decemberthailandmaand moeten annuleren en vervangen door iets anders. Wordt vervolgd! Ideeen altijd welkom (kernwoorden zijn: zon - water - wind - strand)